Бир заманларда Шамда (шимдики Сурие мемлекети) яшагъан бейлерден бирисининъ гузель сесли бир къулу бар экен. Бей бу гузель къулны не вакъыт алыш-вериш япмагъа ёлласа, базардаки эснафлар оны къолундан тутыл токътатыр, зорлап тюркюлер айттыра экенлер.
Куньлернинъ биринде бей тести (кенъ кевдели, тар богъазлы, сюмекли я да сюмексиз сув савуты) алмакъ ичюн къулуны базаргъа ёллай. Къул ёлда бир-эки танышыны расткетире ве танышлары онъа: «Биз Мысыргъа кетеятамыз. Юр бизнен! Эм кезинир, эм эгленирмиз», — дейлер.
Сесининъ гузеллигинен берабер бираз акъыл енгиллигинен де айырылып тургъан къул теклифни ред этмей де, танышларынен бирликте Мысыргъа кете. Бир йыл къадар анда ола.
Бир йылдан сонъ Шамгъа къайтып кельген сонъ шорбаджысынынъ тести сымарлагъаныны хатырлай. Не исе де тестини алып къоркъа-къоркъа эвге кетер экен, аягъы тайып йыкъыла. Чыбан устюне къотур, дегенлери киби йыкъылгъанда тестини де къыра.
Къул агъзы-бурны къан-реван алда къыркъ парча олгъан тестиге бакъар экен: «Аджеле ишке шейтан къарышыр», — деп йиберген.
Эрвин БЕКИРОВ